سلام، فاطمه معصومه!
تو آمدی و با آمدنت،
بال فرشتگان الهی فرش زمین شد
تا معصومیت مطهره‏ ای دیگر
از فرزندان محمّد صلی ‏الله ‏علیه ‏و‏آله را در برگیرد.

گلی همزاد علی بن موسی الرضایی
که از یک شاخه روییدید تا هر دو، پناه دل‏سوختگان باشید.

امروز بر شانه‏های خاک، گام نهادی
تا لباس شفا را بر روح مجروح دردمندان بپوشانی.

نام روشن و شفاف تو ای فخر زنان عالم!
شفیعه روز قیامت و انیس لحظه‏ های عبادت است؛
آنجا که از صمیم قلب، به تو توسل می‏جوییم
تا بر گردنه ‏های سنگین گناه در میانه راه نمانیم.

شکفتن تو در باغ جهان، ادامه ملکوت بر زمین است
و گشودن درهای رحمت.

چه زیباست ساحل جمکران در کنار دریای تو،
وقتی دل‏های غرقه در عشق،
چشم انتظار رسیدن کشتی نجات مولای خویش‏اند.

به تو تمسک می‏جوییم، ای بانوی معصوم.
ای غریب آشنا، استغاثه منتظران را
به وساطت خویش بی‏ ثمر مگردان

و در گروی آبروی خود،
همسایگان بارگاهت را
در جمعه ‏های انتظار دریاب،
تا مگر به استجابت دعای تو،
میلادت، آغاز شکفتن گل نرگس باشد.